Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

ΠΟΣΟ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ;


ΠΟΣΟ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΕΙΝΑΙ

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ;

Dr. CLIFFORD WILSON


ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΝΤΑΙΝΙΚΕΝ-ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ-ΑΘΗΝΑ 1986
Μου ζητήθηκε να εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με την αντιλεγόμενη γεωγραφική περιοχή, τη γνωστή σαν «Τρίγωνο του διαβόλου», ή «Τρίγωνο των Βερμούδων». Γράφω λοιπόν το κεφάλαιο αυτό και διατυπώνω τις απόψεις μου σχετικά με την περιοχή και θέλω να τονίσω ότι τα παραδείγματα που αναφέρονται διαλέχτηκαν ανάμεσα σε πολλά, για υποστήριξη της άποψής μου. Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο βιβλίο που ασχολείται με το Τρίγωνο αυτό είναι «Το Μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων λύθηκε» του Λ.Δ. Κους (Lawrence David Kusche, The Bermuda TriangΙe Mystery SoΙved (Warner Books, Ν.Υ,)) και ό,τι ακολουθεί στηρίζεται, πολύ πάνω στην έρευνα του ίδιου συγγραφέα.
Τη νύχτα της 13ης Σεπτεμβρίου 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος παρατήρησε, ότι η βελόνη της πυξίδας του πλοίου έδειχνε περίπου 5 βαθμούς βορειοδυτικά του Βόρειου Πολικού Αστέρα. Ο ίδιος ο Κολόμβος μελέτησε το φαινόμενο για μερικές νύχτες, το ίδιο έκαμαν και οι πλοηγοί των άλλων πλοίων. Στην αρχή σάστισαν και φοβήθηκαν γιατί τούτη η μεταβολή δεν είχε ποτέ άλλοτε καταγραφεί. Εν τούτοις ο Κολόμβος έδωσε την εξήγηση, ότι η πυξίδα δεν δείχνει τον Βόρειο Πολικό Αστέρα, αλλά κάτι άλλο. Επειδή είχαν εμπιστοσύνη στον Κολόμβο και οι άλλοι πλοηγοί δέχθηκαν αυτή την εξήγηση και ο φόβος τους υπεχώρησε. Μεταγενέστερες αναφορές (ειδικά της γενιάς του Κολόμβου) διέγνωσαν «πανικό» ανάμεσα στα πληρώματα και μεγαλοποίησαν αυτό το «μαγνητικό πρόβλημα». Στην πραγματικότητα είναι γνωστό πως ο μαγνητικός βόρειος πόλος είναι σε κάποια απόσταση από τον αληθινό βορρά, κάπου στα μισά μεταξύ του αναγνωριζομένου Βόρειου Πόλου και του Κόλπου του Ούδσωνος. Οι ενδείξεις των πυξίδων ποικίλλουν σύμφωνα προς τα ιδιαίτερα σημεία της επιφάνειας της γης, και α ναυτικοί ξέρουν πως χρειάζεται να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις. Εν πάση περιπτώσει το «Τρίγωνο των Βερμούδων» δεν είναι αρκετά κοντά στον Βόρειο Πόλο, ούτως ώστε οι μεταβολές να είναι μεγάλες όπως σε άλλα σημεία της γης. Εντυπωσιακοί συγγραφείς βιβλίων φαντασίας το παράκαναν με τις υποτιθέμενες μαγνητικές αποκλίσεις στην περιοχή του Τριγώνου, έχοντας για βάση τους τα υποτιθέμενα «φρικτά» συμβάντα της πυξίδας του Κολόμβου. Είναι όμορφα αναγνώσματα αλλά όχι ακριβής περιγραφή γεγονότων.

ΜΑΤΙ & ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ


ΜΑΤΙ & ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ

Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

ΕΚΑΨΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ;


ΕΚΑΨΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ 

ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 

ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ;

ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

ΘΕΟΛΟΓΟΣ-ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ 

 Πολλοί και πολύμορφοι είναι οι σύγχρονοι κύκλοι τόσον στην Ελλάδα όσον και στην αλλοδαπήν, που δεν χάνουν ευκαιρίαν κάθε τόσο δια των ηλεκ­τρονικών και έντυπων μέσων ενημέρωσης να μας διδάσκουν και υπενθυμίζουν ότι αυτός ο τόσον επαχθής σ' αυτούς Χριστιανισμός μεταξύ των άλλων συμφορών, που επισώρευσεν στην ανθρωπότητα, επέφερεν και δεινά πλήγματα κατά του Πολιτισμού.


Μεταξύ δε αυτών των εγκλημάτων του κατά τού Πολιτισμού, επαναλαμβάνουν οι ίδιοι αυτοί συχνά και την υπό των Χριστιανών, όπως υποστηρίζουν, πυρπόληση της ξακουστής Βιβλιοθήκης, που κοσμούσεν την ελληνιστικήν Αλεξάνδρειαν, τη νέαν εκείνην πρωτεύουσαν της Αιγύπτου.


Αυτό μάλιστα συχνότατα υποστηρίζεται σαν ιστορική θέση, σαν επιστημονικό θέσφατον, που προβάλλεται για να χρησιμεύσει βέβαια σαν ένα επί πλέον επι­χείρημα, προκειμένου ν' αποδειχθεί ακριβώς η ιδιοσυγκρασία και ο γενικότερος παρεμφερής ρόλος του Χριστιανισμού σαν «συστήματος σκοταδιστικού». Υποστηρίζεται δε η θέση αυτή σαν μια τόσο ξεκάθαρη ιστορική αλήθεια, έτσι ώστε να μη τολμά κανείς νάχει αντίρρηση, αν δεν θέλει να θεωρηθεί οπισθοδρομικός, ή σκοταδιστής, ανιστόρητος και μη ενημερωμένος επιστημονι­κά.


Όταν μάλιστα διανοηθεί κάποιος να ερωτήσει «και γιατί δεν ενοχοποιείτε, λοιπόν, τον εμίρην Ομάρ, ο οποίος, σύμφωνα με δύο Άραβες ιστορικούς, τον Abd-Allatif και τον Abulfaradge, διέταξε κατά την άλωση της Αλεξάνδρειας, το 641, την καύση των βιβλίων της Βιβλιοθήκης;», τότε ο υποβάλλων τέτοιαν ερώτηση θα δεχθεί και νέους μύδρους: «ώστε είσθε φανατικός», «κατηγορείτε λοιπόν το μουσουλμάνον Ομάρ (641 μ.Χ.) και απαλλάσσετε τον Χριστιανόν επίσκοπον Θεόφιλον (389 μ.Χ.), που είναι ο αυτουργός της πυρπόλησης της αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης»1.


Και όμως, όσοι ενοχοποίησαν τον Ομάρ, για να αρχίσουμε από τον Abd-Allatif μέχρι τους Diderot, Voltaire2, Champollion - Figeac3, Sylvestre de Sacy4, Langles5, With, Hammer6 και τον Άραβα τού 17ου αιώνα Hadji-Khal-fa7, δεν φημίστηκαν για τα φιλοχριστιανικά τους αισθήματα. Απλώς μίλησαν σαν Ιστορικοί. Το ότι απέδωσαν οι ανωτέρω στον Ομάρ την ευθύνην της καύσης της βιβλιοθήκης δεν τους μεταποιεί ούτε σε χριστιανούς, ούτε σε τρέφοντας χριστιανικά αισθήματα και άρα γι' αυτό φανατικούς αντιμουσουλμάνους χριστια­νούς ή συνοδοιπόρους του Χριστιανισμού. Κάθε άλλο!


Όσον τώρα για την απαλλαγήν συγκεκριμένα τού χριστιανού επίσκοπου Θεόφιλου απ’ την κατηγορίαν, αυτόν ούτε οι σύγχρονοι του ιστορικοί ούτε οι μεταγενέστεροι τον κατηγόρησαν ποτέ αλλά μόνον, απ’ ό,τι γνωρίζομεν, μετά 14 ολόκληρους αιώνες δηλαδή μόλις τον ιη' αιώνα διατυπώθηκεν αναπόδεικτη κατηγορία και αθεμελίωτη ιστορικά υπόθεση συγκεκριμένα από τον άγγλον ιστορικό Γίββωνα ότι δήθεν τη βιβλιοθήκην της Αλεξάνδρειας έκαψαν οι Χριστιανοί τη παροτρύνσει τού Θεόφιλου κατά τα επεισόδια τού 389.


   Αλλά είναι καιρός να δούμεν σε μιαν πρώτη φάση πως δημιουργήθηκεν τόσον η πρώτη όσον και η δεύτερη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και πως έληξεν η πρώτη, για να πάρει τη θέση της η δεύτερη, η οποία είναι και το επίμαχον σημείον του όλου θέματός μας, καθώς και το τι επέγινεν, και ποια ήταν η τύχη αυτής της δεύτερης βιβλιοθήκης.


 Ανέκαθεν, επομένως και προ της δυναστείας των Πτολεμαίων1α φαίνεται ότι υπήρχαν στην Αίγυπτο, διάσπαρτες ανά τους αιγυπτιακούς ναούς των ειδώλων, μικρές βιβλιοθήκες, μια αιγυπτιακή συνήθεια, που την πήραν αργότερα Έλληνες και Ρωμαίοι. Αλλά και κατά το Διόδωρο (α, 45) μαρτυρείται η βιβλιοθήκη του παλαιότερου βασιλιά της Αιγύπτου, του Οσυμάνδυου, η οποία εφερεν σαν προμετωπίδα τη φράση: «ιατρείον ψυχής». Παρ' Ευσταθίω (Προοίμ. εις Οδύσ.) επίσης γίνεται λόγος μάλλον περί βιβλιοθήκης εις το άδυτον του Ηφαίστου στη Μέμφιν.


Όντως η αιγυπτιακή Ραχώτις, προ τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν ήταν παρά ένα πτωχό χωριουδάκι ψαράδων και βοσκών, όταν το 332 ο μακεδόνας στρατηλάτης ανάθεσε στον επίσης μακεδόνα ή, κατ' άλλους, ρόδιον αρχιτέκτονα Δεινοκράτη2α να κτίσει εκεί μιαν καινούργιαν πόλη, η οποία, προς τιμήν του μακεδόνα βασιλιά πήρεν το όνομά του.


Ο δε μετά τον Μ. Αλέξανδρο βασιλεύσας Πτολεμαίος Α' ο Λάγου ή Σωτήρας ανύψωσεν τη νέαν πόλη σε πρωτεύουσαν της Αιγύπτου, υποκαταστήσασαν τις προηγούμενες, Μέμφιν και Θήβες, εκόσμησε δε την πόλη με λαμπρά οικοδομήματα και διακρίθηκεν σαν προστάτης των επιστημών, των γραμμάτων και των τεχνών.


Ο ίδιος μάλιστα ήταν πολυγράμματος και σπουδαίος στις φιλολογικές τέχνες, όπως δείχνουν οι σωζόμενες Επιστολές του, καθώς και το ότι συνέταξεν Ιστορίαν τού Μ. Αλέξανδρου4α, από την οποία μάλιστα ο Αρριανός συνέγραψεν κι' αυτός την δικήν του Ιστορίαν Αλέξανδρου, όπως ο Αρριανός ομολογεί στον πρόλογόν του.


Θεωρείται, πάντως, βέβαιον ότι ο Πτολεμαίος Α' ο Λάγου ίδρυσεν το περίφημο Μουσείον της Αλεξάνδρειας, το οποίο δεν ήταν παρά Σύλλογος συγκαταβιούντων ένδοξων σοφών ανδρών, είδος Επιστημονικής Ακαδημίας ή Πανεπιστήμιου ή βασιλικής επιστημονικής Εταιρείας ή βασιλικού Ιδρύματος Ερευ­νών ή επιστημονικού Πρυτανείου, όπου ενδιαιτώντο, μελετούσαν, συζητούσαν και συνέγραφαν οι σοφοί.


Το Ίδρυμα αυτό βρισκόταν, κατά τον Στράβωνα5α εντός της περιοχής των «βασιλείων», τα οποία καταλάμβαναν το τέταρτον ή τρίτον τού περιβόλου της πόλης. Ο Αμμιανός όλο αυτό «το κλίμα», δηλαδή τμήμα της πόλης το ονομάζει Βρούχιον (κβ', 14), που βρισκόταν ανατολικά και κατά μήκος τού μεγάλου λιμανιού και περιελάμβανε μνημειώδη οικοδομικά συγκροτήματα, που κτίστηκαν ολίγον κατ' ολίγον απ’ τους Πτολεμαίους και αργότερα από τους Ρωμαίους: Έτσι ανεγέρθησαν εκεί ανάκτορα, ιερά, γυμνάσιο, θέατρον και το Μουσείον, το οποίον περιελάμβανε εκτος τού ιερού των Μουσών και την τεράστιαν βιβλιοθήκην της Αλεξάνδρειας ή τις βιβλιοθήκες τού Μουσείου.


   Ας εξετάσουμε λοιπόν σύντομα την προσωπικήν συμβολήν των Πτολεμαίων στην συγκρότηση και λειτουργίαν της ξακουστής αυτής βιβλιοθήκης.

ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΣΕΜΙΝΑ ΔΙΓΕΝΗ - Βίντεο

Εκπομπη της σεμινας διγενη για τον 'Σατανισμο 

Περί Ελευσινίων Μυστηρίων!


 Η λέξη Μυστήριο σημαίνει το απόρρητο, το μυστικό και προέρχεται ετυμολογικά από το ρήμα «μυείν» που σημαίνει κλείνω. Ο Μύστης-μυσταγωγός ασκώντας τη μυστική λατρεία προς το θείο προσβλέπει στην ένωση, στη συνοχή της κοινότητας των μυημένων, ανώτερων πνευματικά ανθρώπων.


 Οι αιώνιες αλήθειες της ανθρώπινης ψυχής, ως φυσικές και αλληγορικές αναπαραστάσεις ανθρώπων, μέσω της Δήμητρας, της χθόνιας θεότητας της γης και του Άδη-θανάτου, αποκαλύπτονται στους μυημένους. Η Γη ως μήτηρ με αγροτικό χαρακτήρα και  γονιμότητα συμπυκνώνει τη ζωή και το θάνατο, την εναλλαγή του φωτός και της σκιάς ως φυσικού και μεταφυσικού φαινομένου.


 Η προέλευση των Ελευσινίων Μυστηρίων είναι προελληνική, πελασγική ή μυκηναϊκή. Για πρώτη φορά τέλεση μυστηρίων εντοπίζεται  στη Βοιωτία. Οι Αχαιοί και οι Ίωνες υιοθέτησαν και αφομοίωσαν χθόνιες θεότητες ενώ οι Ευμολπίδες, το βασιλικό γένος της Ελευσίνας, υπήρξαν από τους πρώτους Ιεροφάντες, Κήρυκες και δαδούχους των Ελευσινίων Μυστηρίων.


 Οι Αθηναίοι ήταν βέβαια αυτοί που «απογείωσαν» τα Ελευσίνια Μυστήρια συντελώντας στην απώτατη ακμή τους. Από την εποχή του απογείου του 5ου αι. μ.Χ. και της αίγλης της τυρρανίδας των Πεισιστρατιδών, πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί λόγοι οδήγησαν την Αθήνα σε μια πνευματική ηγεμονία άνευ προηγουμένου. Το Ψήφισμα του Περικλή περί κατάργησης της προσόδου στα Ελευσίνια Μυστήρια απάλειψε τον  ελιτίστικο χαρακτήρα τους, αφού έτσι τα προηγούμενα χρόνια ήταν προορισμένα μόνο για υψηλές «εισόδους». Το «άνοιγμα»,  όμως, των Μυστηρίων σε όλους εκτός των μη ομιλούντων την Ελληνική (π.χ. Πέρσες) τα καθιστά χαμηλότερης πνευματικής ποιότητας.

"Με είδα να στέκομαι, απέναντι!"


  Η Κάρυ Κάιζερ, πάντα αισθανόταν μισή. Η ζωή της έμοιαζε με παζλ που του λείπει ένα κομμάτι. Μία «αόρατη» δύναμη και μια σειρά από συμπτώσεις την έσπρωξαν να αναζητήσει την αλήθεια. Μέχρι που μια μέρα την συνάντησε μπροστά  της: στην απέναντι πλευρα του δρόμου στεκόταν... ο εαυτός της!!


  Το 1960, η Κάρυ υιοθετήθηκε από δύο γονείς που τη λάτρευαν. Μεγάλωσε μαζί με τον επίσης υιοθετημένο αδερφό της σε μία μικρή πόλη στο Μπέρλινγκτον. Από μικρή ηλικία θυμάται κάποιους ανθρώπους να την μπερδεύουν με κάποια Έιμυ. Το φαινόμενο αυτό έγινε πιο συχνό την περίοδο που σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της Βερμόντ.


   Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, άγνωστοι την πλησίαζαν θεωρώντας ότι ήταν κάποια Έιμυ. Ένα βράδυ Παρασκευής, αυτό ξανασυνέβη. Ένας νέος άντρας διέκρινε την Κάρυ σε ένα εστιατόριο, την πλησίασε θεωρώντας ότι είναι η Έιμυ. Της είπε μάλιστα ότι θα στοιχημάτιζε 1.000 δολάρια ότι εκείνη και η Έιμυ είχαν κάποια σχέση. Οι συμπτώσεις ήταν πολλές για να τις αγνοήσει.


  Μάζεψε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσε από εκείνον τον άντρα και αποφάσισε να ξεκινήσει ένα ταξίδι αναζήτησης χωρίς προορισμό. Ένα ήταν το σίγουρο: Θα έβρισκε αυτή που της έμοιαζε τόσο πολύ.
   
   Δεν της πήρε πολύ χρόνο να την εντοπίσει. Λες και το σύμπαν συνωμοτούσε υπέρ της. Σήκωσε το τηλέφωνο και διστακτικά κάλεσε τον αριθμό. Στην άλλη γραμμή, βρισκόταν η δίδυμη αδελφή της την ύπαρξη της οποίας αγνοούσε παντελώς. Η Έιμυ άκουσε με προσοχή αλλά και με δυσπιστία όσα της εξιστόρισε η Κάρυ.


  «Αρχικά τη ρώτησα πότε έχει τα γενέθλιά της και εάν είναι υιοθετημένη» λέει η Κάρυ. «Έπεσα από τα σύννεφα όταν συνειδητοποίησα ότι έχουμε γενέθλια την ίδια μέρα. Ένιωθα μέσα μου ότι κάτι περίεργο συνέβαινε εδώ.Της ζήτησα να συναντηθούμε σε ένα παρκινγκ έξω από τη Βερμόντ. Κατά τα διάρκεια της διαδρομής αναρωτιόμουν πώς θα ήταν η Έιμυ; Θα μοιάζαμε εξωτερικά; Θα είχαμε τα ίδια ενδιαφέροντα;»

Οι δύο αδερφές ξαφνιάστηκαν με αυτό που αντίκρισαν. «Έβλεπα τον εαυτό μου στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Είχα "παγώσει". Δεν μπορούσα να βγω από το αυτοκίνητο».


   Τα δύο κορίτσια ένιωσαν αμέσως ένα δέσιμο. Για πρώτη φορά στη ζωή τους, μετά από 25 χρόνια ένιωθαν ολοκληρωμένες. Η Έιμυ όπως ακριβώς και η Κάρυ ένιωθε όλα αυτά τα χρόνια ότι κάτι έλειπε από τη ζωή τους. Υπήρχε ένα κενό που καμία καριέρα και καμία οικογενειακή θαλπωρή δεν μπορούσε να καλύψει μέχρι τη στιγμή που αντίκρισε τη αδερφή της. 
   
    Είναι πραγματικά περίεργο το συναίσθημα να μην ξέρεις καθόλου κάποιον, να μην τον έχεις συναντήσει ποτέ πριν στη ζωή σου και στα λίγα λεπτά που τον έχεις μπροστά σου να συνειδητοποιείς πόσο πολύ σου μοιάζει και πόσο πολύ τον αγαπάς. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα δίδυμα αναπτύσσουν ένα έντονο δέσιμο από τη στιγμή που βρίσκονται μέσα στη μήτρα. Η περίπτωση αυτων των γυναικών αποδεικνύει οτι ακόμα και όταν τα δύο παιδιά χωριστούν αμέσως  μετά τη γέννησή τους,συνεχίζουν να αισθάνονται ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο τους μισό. 


   Η Κάρυ και η Έιμυ ανακάλυψαν ότι έμοιαζαν σε πολλά. Είχαν το ίδιο γούστο στα ρούχα και στα κοσμήματα. Κάπνιζαν ακόμα και την ίδια μάρκα τσιγάρων. Το σημαντικότερο όλων όμως ήταν ότι μπορούσαν να διαβάσουν η μία τη σκέψη της άλλης. Υπήρχε ένα είδος «υπερφυσικής» επικοινωνίας μεταξύ τους.


  «Δεν χρειαζόταν να πω στην αδερφή μου ότι κάτι μου συμβαίνει» θα πει αργότερα η Έιμυ. "Βίωνε το πρόβλημά μου. Πριν καλά-καλά προλάβω να της το πω ήξερε ότι κάτι συνέβαινε». Η Κάρυ βρήκε την αδελφή ψυχή της.Και μαζί με αυτήν και το κομμάτι από το παζλ που έψαχνε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της.

Εμφανίστηκε μορφή αγγέλου σε υπερηχογράφημα;


 Η νεαρή έγκυος ήξερε πως όλα θα πάνε καλά όταν ξαφνικά την έπιασαν έντονοι πόνοι και αναγκάστηκε να γεννήσει στο μπάνιο του σπιτιού της αφού δεν υπήρχε χρόνος να οδηγηθεί στο νοσοκομείο. Η Ντι Λαζάρου και ο άνδρας της Τόμας, τρόμαξαν όταν είδαν πως ο ομφάλιος λώρος ήταν τυλιγμένος στο λαιμό του νεογέννητου μωρού, αλλά ούτε για μια στιγμή δεν πίστεψαν πως θα κινδύνευε η ζωή του.


  Η υπερβολική σιγουριά τους οφειλόταν στην εικόνα που βλέπετε! Ήταν έγκυος μόλις 12 εβδομάδων, όταν η 31χρονη, έκανε υπερηχογράφημα και αντίκρυσε κάτι παράξενο. Παρατήρησαν καλύτερα και είδαν τη μορφή ενός προσώπου πάνω απ�� το σώμα του εμβρύου! Θεώρησαν πως ήταν ο φύλακας άγγελος του μωρού τους και έκρυψαν τον υπέρηχο για να τον δείξουν στο γιό τους όταν θα γεννιόταν.


  Έξι μήνες μετά, όταν τελικά η Ντι αναγκάστηκε να γεννήσει το μωρό στο σπίτι, μακρυά από νοσοκόμες και γιατρούς, βεβαιώθηκαν πως πράγματι κάποιος φρόντισε ώστε όλα να πάνε καλά!


   " Όταν γέννησα τον γιο μου στο πάτωμα του μπάνιου, δεν υπήρχε κάποια μαία να με βοηθήσει, παρά μόνο η μητέρα μου. Κι όμως είχα σιγουριά και ασφάλεια γιατί βλέποντας αυτήν την εικόνα ήξερα ότι υπήρχε κάποιος που πρόσεχε το μωρό μας", δήλωσε η μητέρα στη Daily Mail!


  Εσάς, με τι σας μοιάζει η "περίεργη" μορφή;


Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Στοιχειωμένα Σπίτια - Βίντεο


2 Εκπομπές τις Άννας Δρούζα με θέμα τα ''στοιχειωμένα σπίτια'

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ



ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ – ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΣ – ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ - ΑΘΗΝΑ 1997 (4η ΕΚΔΟΣΗ)

ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ,  τηλ. 210 6396665

 

 

       Ο άνθρωπος στην προσπάθεια να αναζητήσει απόκρυφες δυνάμεις και να τις χρησιμοποιήσει, απομακρύνεται από το χώρο της χάρης και τα πονηρά πνεύ­ματα σπεύδουν να καταλάβουν το κενό.

Ακόμη και αν πρόκειται για απάτη, οι πειραματισμοί στο χώρο του αποκρυφισμού είναι εξίσου επικίνδυνοι, γιατί μ' αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος σύρεται κάτω από την επιρροή ενός καταστροφικού πράγματος, ανεξάρτητα αν αυτό το πιστεύει ή το γνωρίζει. Εκείνο που πράγματι έχει σημασία εδώ δεν είναι τόσο η ερμηνεία του φαινομένου πράγματος, αλλά η επίδραση που ασκεί πάνω στους ανθρώπους που καταπιάνονται μ' αυτά.

 Ακόμη και εάν πρόκειται για άτομα που έχουν βαφτισθεί, ο κίνδυνος δεν είναι μικρότερος, γιατί με τις αποκρυφιστικές μυήσεις έθραυσαν την πνευματική σφραγίδα και κινδυνεύουν να τους συμβεί εκείνο που περιγράφεται στο ευαγγέλιο:

 «Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από τού άνθρωπου, διέρχεται δι' άνυδρων τόπων ζητούν ανάπαυσιν και ουχ ευρίσκει. Τότε λέγει· εις τον οίκον μου επιστρέψω, όθεν εξήλθον και ελθόν ευρίσκει σχολάζοντα και σεσαρωμένον και κεκοσμημένον. Τότε πορεύεται και παραλαμβάνει μεθ' εαυτού επτά έτερα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικεί εκεί, και γίνεται τα έσχατα του άνθρωπου εκείνου χείρονα των πρώτων» (Ματθ. ιβ' 43-45).

 Ο John Rockwell (ψευδώνυμο, καλός γνώστης τού σατανιστικού χώρου και ιδιαίτερα της σατανιστικής μουσικής, περιγράφει ως εξής τις συνέπειές της πάνω στους νέους:

 Αυξανόμενη κτηνωδία μεταξύ των νεαρών αυξανόμενα ποσοστά αυτοκτονίας· αυτοκακοποιήσεις και ακρωτηριασμοί· απειλές σεξουαλικής μορφής· βιασμοί, αιμομιξίες· πορνεία μέσω εφήβων, αυτοκτονίες· φόνοι και πράξεις βίας· αύξηση κατανάλωσης ναρκωτικών με όλες τις κρίσιμες παρενέργειες και ακόμη: Η ολοκληρωτική μετατόπιση παραδοσιακών άξιων, εναντίον της οικογενείας; τού σχολείου, της θρησκείας σε όλες τις μορφές, αθεΐα και βλασφημία (J Rockwell, σ. 10-11).

 Περιπτώσεις αυτοκτονίας δεν υπάρχουν μόνο ανάμεσα στα νεαρά θύματα, αλλά και μεταξύ κορυφαίων σατανιστών. Έτσι το 1957 ο Μέγας Δάσκαλος τού Τάγματος τού Ναού της Ανατολής και η αγαπημένη του πέθαναν μετά από σατανιστική λειτουργία κοντά στο Αμβούργο και ο θάνατός τους χαρακτηρίσθηκε αυτοκτονία. Στο γερμανικό περιοδικό Neue Illustrierte Revue (2/1987, σ. 7) διαβάζουμε:

Ο Harmut είναι ο δεύτερος που έφυγε με τη θέλησή του από τη ζωή. Ο δεύτερος από την κλίκα τού θανάτου στο Bensheim... Έτσι ο L. (22 ετών) ήταν ο πρώτος. Πέθανε στο υπόγειο των γονέων του. Φόρεσε στο κεφάλι του μια πλαστική σακούλα, την έδεσε στο λαιμό, έβγαλε ένα αγκομαχητό, έπεσε και πνίγηκε. Ο Ingo D. (23 ετών) και η Viola D. (17 ετών) ήταν το τρίτο και τέταρτο θύμα και πήγαν στο θάνατο μαζί... Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Ingo μας αφήνει να υποψιασθούμε τι συνέβη μ' αυτά τα νεαρά άτομα: κατέληξα στην πεποίθηση ότι η ζωή είναι χωρίς νόημα... Όλα βαδίζουν τη σχηματισμένη πορεία τους και το σημείο θα εκπληρωθεί, γράφει προμηνύοντας την καταστροφή... Η αστυνομία ανακαλύπτει τώρα σε μια πολυκατοικία στο Bensheim μια επιτάφιο πλάκα. Βρισκόταν στο δωμάτιο μιας δεκαενιάχρονης μαθήτριας. Και αυτή άνηκε στην κλίκα τού θανάτου και συναντιόταν με τους φίλους της μπροστά στην επιτάφιο πλάκα για να τελέσουν μαύρες τελετουργίες.

 Στη δεκαετία τού 1950 ο Πατριάρχης της Γνωστικής Καθολικής Εκκλησίας πέθανε σε νευρολογική κλινική. Το 1979, οπαδός της μυστικής οργάνωσης Fraternitas Saturni, που ιδρύθηκε από τον Crowley, φόνευσε το Μεγάλο Δάσκαλο και δήλωσε στο δικαστήριο πως αυτός ήταν μαύρος μάγος. Στο τελετουργικό της οργάνωσης αυτής γίνεται επίκληση τού αρχαίου όφεως, τού Μεγάλου Δράκοντος που «ήτο και είναι και ζει εις τους αιώνας των αιώνων». Το τελετουργικό αυτό τελειώνει με τα λόγια: Αγάπη είναι ο νόμος! Αγάπη υπό τη θέληση! Αγάπη χωρίς συμπόνια! (Haack, Von Gott..., σ. 123-124).

 Κατά δημοσιεύματα τού γερμανικού τύπου 7000 νεαροί σατανιστές περιφέρονται σε διάφορα μέρη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Αφορμή για τα δημοσιεύματα έδωσε η θυσία στο Σατανά της δεκαπεντάχρονης Anja στο Ludwigshaven της Βορείου Ρηνανίας Βεστφαλίας. Οι φίλοι της, Rene (16) και Elke (14) της έκοψαν τις φλέβες μέσα σε ένα δάσος. Και οι τρεις ήσαν μέλη των Εωσφορικών, που έχουν αφιερωθεί στον Εωσφόρο με την ψυχή και με το σώμα.

 Το 1969 τα βλέμματα ολόκληρης της ανθρωπότητας εστράφησαν με φρίκη στους σατανιστές της Καλιφόρνιας, με αφορμή τους φόνους που διέπραξαν οπα­δοί τού Charles Manson. Ο Manson, που γεννήθηκε το 1934, έλεγε πως ήταν ταυτόχρονα ο Χριστός και ο Σατανάς. Ο πρωταρχικός χριστιανισμός, έλεγε, ήταν σεξουαλικός. Όμως αργότερα, με απάτη των ιερέων, μεταβλήθηκε σε εκκλησιαστικό. Η κίνηση τού Manson πραγματοποιούσε θυσίες ζώων και οργιαστικές τελετές. Υπάρχει η υποψία πως εγίνοντο και ανθρωποθυσίες.

 Συνοψίζοντας υπογραμμίζουμε και πάλι τους τεράστιους κινδύνους τού αποκρυφισμού, στους οποίους μπορεί να οδηγήσει ένα αθώο πείραμα, ακόμη και με την έννοια τού αστείου.

Το άτομο οδηγείται στην εξάρτηση, σ' αυτό που ο Η. Bender ονομάζει μεντιουμιστική ψύχωση, στη διάσπαση της συνείδησής του και σε νευρολογική κλινική, αν όχι στην αυτοκτονία.

 Οι αποκρυφιστικές τεχνικές όχι μόνο δεν λύνουν τα προβλήματα που απασχολούν τα θύματα, αλλά τα πολλαπλασιάζουν. Κάθε δυσκολία ερμηνεύεται με τα μάγια, που για να λυθούν απαιτούν χρήματα ή και κάθε είδους θυσίες· η καταστροφή είναι τελικά ολοκληρωτική, όχι μόνο οικονομική.

Αναφορικά με τους λεγόμενους πνευματιστές-θεραπευτές πρέπει να υπογραμμίσουμε και πάλι με τον πλέον έντονο τρόπο ότι αποτελούν κίνδυνο για την υγεία των ανθρώπων, γιατί αρνούνται πολλές φορές την πραγματικότητα της ασθένειας, αποτρέπουν από την αναζήτηση γιατρού και από τη χρήση φαρμάκων και γιατί στερούνται βασικών προϋποθέσεων για να καταπιασθούν με θέματα υγείας των ανθρώπων. Το γεγονός ότι επικαλούνται το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας δεν τους απαλλάσσει από την υποχρέωση τού σεβασμού των υφισταμένων νόμων, που αναφέρονται στην υγεία των πολιτών και στα ιατρικά επαγγέλματα.

 Όμως ο χειρότερος κίνδυνος για ένα χριστιανό είναι το ότι με τις πνευματιστικές τεχνικές απομακρύνεται από τη χάρη τού Θεού και ανοίγει την πόρτα της ψυχής του για ξένες επιρροές.

Ελληνικό το όνομα του Θεού της Βίβλου;

Ελληνικό το όνομα του Θεού της Βίβλου;
Απορώ και εξίσταμαι πώς ορισμένοι κύριοι (γνωστοί για την εχθρότητά τους στον χριστιανισμό) παραδίδουν τον Θεό όλων των ανθρώπων σε ένα συγκεκριμένο λαό και μάλιστα Του παραχωρούν και ειδικό όνομα το οποίο δεν υπάρχει πουθενά στην Αγία Γραφή!.. Και να σκεφτεί κανείς ότι το μοναδικό όνομα που δέχεται ο Θεός για τον εαυτό Του είναι το ελληνικό όνομα «Κύριος» και κανένα άλλο!..



«και το όνομά μου Κύριος ουκ εδήλωσα αυτοίς» (Εξοδος. ΣΤ΄3)

ΕΠΕΙΔΗ τελευταίως η αντιχριστιανική προπαγάνδα παίρνει την μορφή χιονοστιβάδας με όλες αυτές τις αιρετικές οργανώσεις, που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα, κάποιοι κύριοι, στην προσπάθειά τους να κάνουν μισητή στον κόσμο την Αγία Γραφή – και δη την Παλαιά Διαθήκη-, δεν διστάζουν να παραποιήσουν ακόμη και τα κείμενά της με διάφορες αυθαίρετες και αστήρικτες θεωρίες οι οποίες όχι μόνον δεν έχουν σχέση με τα γραφόμενα της Βίβλου, αλλά σου δημιουργούν την αίσθηση ότι όλοι έχουμε υποστεί μία ομαδική παράκρουση και οι μόνοι οι οποίοι έχουν δίκιο είναι όλοι αυτοί οι άθεοι, αντίχριστοι και αιρετικοί.
 Ευθύς εξ αρχής θέλω να τονίσω ότι δεν βάζω τον εαυτό μου στο απυρόβλητο. Με τόσα πολλά που έχω γράψει και που έχω πει είναι λογικό να έχω κάνει και λάθη. Και ασφαλώς θα έχω κάνει λάθη. Όταν χτίζεις ένα σπίτι και λάσπη θα σου χυθεί και πέτρες θα σου σπάσουν. Όμως, ο βασικός στόχος της αρθρογραφίας μου είναι η ενίσχυση του εθνικοθρησκευτικού φρονήματος των Ελλήνων και η σφυρηλάτηση του υπέρλαμπρου Ελληνοχριστιανικού ιδεώδους! Αυτός και ο λόγος που ο κοσμαγάπητος Πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών αισθάνθηκε την ανάγκη να με συγχαρεί δημοσία για την αρθρογραφία μου στην εφημερίδα «Άλφα-Ένα».
 Παρά ταύτα, για να έρθουμε στο θέμα μας, που είναι το πραγματικό όνομα του Θεού, κάποιοι κύριοι, είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, διαδίδουν ότι ο Θεός που διδαχθήκαμε επί τόσα χρόνια είναι «ο Θεός των Εβραίων» και όχι ο πραγματικός Θεός, λες και ο Θεός του Σύμπαντος κόσμου είναι διαφορετικός σε κάθε λαό και όχι ένας και μοναδικός, Μάλιστα, για να παρασύρουν τον κόσμο, λένε πώς η ονομασία του Θεού είναι «Γιαχβέ» ή «Ιεχωβάς» και πως ο ίδιος θέλησε να δώσει στον εαυτό Του αυτό το όνομα!!
 Ομολογώ ότι στα 60 χρόνια που ζω, τόσα ασύστολα ψεύδη ουδέποτε είχα ξανακούσει. Ήρθε, όμως, η ώρα να αποκατασταθεί η αλήθεια:
 Ο όρος «Γιαχβέ» ή «Ιεχωβάς», κατά την Μετάφραση των Εβδομήκοντα, δεν υπάρχει πουθενά στην Αγία Γραφή! Από πού έως πού, λοιπόν, όλοι αυτοί οι κύριοι ισχυρίζονται ότι ο Θεός επέλεξε για τον εαυτό Του ένα εβραϊκό όνομα;
Ο Θεός, για να μάθουν όλοι αυτοί οι πολέμιοι της Βίβλου, το μόνο όνομα που επέλεξε για τον εαυτό Του είναι το όνομα «Κύριος» και κανένα άλλο. Το λέει ο ίδιος ξάστερα και καθαρά: 
 -- «και το όνομά μου Κύριος ουκ εδήλωσα αυτοίς» (Εξοδος. ΣΤ΄3)

ΤΟ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ «ΤΕΤΡΑΓΡΑΜΜΑΤΟ»

Πολλοί, για να δικαιολογήσουν τους ισχυρισμούς τους, λένε ότι ο Γιαχβέ είναι ο Θεός των Εβραίων και πως αποκαλύφθηκε στον Μωϋσή με τη μορφή του «Τετραγράμματου» YHWH, των τεσσάρων εβραϊκών συμφώνων από τα οποία προέκυψε το όνομα Γιαχβέ.
 Πιο αναλυτικά, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, το όνομα «Γιαχβέ» είναι το πιο επίσημο όνομα του θεού του Ισραήλ, το οποίο αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ακούστηκε από τον Θεό (διαμέσου του Μωυσή) στο όραμα της «καιόμενης βάτου» στο όρος Χωρήβ (Έξοδ. γ’ 13)
 Κοντολογίς, όταν ο Μωυσής στάλθηκε από τον Θεό για να απελευθερώσει τον λαό του από τη δουλεία της Αιγύπτου, ζήτησε να μάθει το όνομά Του, για να το αναγγείλει στους συμπατριώτες του. Ο Θεός έδωσε στον εαυτό του το όνομα Ιεχωβά, το οποίο αποτελεί κυρίως περιγραφή της ουσίας και των ιδιοτήτων του. Δηλώνει τον κατεξοχήν όντα, το απόλυτο ον, τον αυθύπαρκτο και τον αιώνια υπάρχοντα. Για τον εβραϊκό λαό είχε ιδιαίτερη σημασία η αποκάλυψη του ονόματος στη συγκεκριμένη περίσταση, αφού έπειτα από λίγο έμελλε να συναφθεί η διαθήκη (συμφωνία) μεταξύ του λαού και του Θεού. Έτσι, ο λαός θα ήταν βέβαιος για την αξιοπιστία του αιώνιου και αναλλοίωτου Θεού. Την εγγύηση αυτή έδινε το νέο όνομα Ιεχωβά, το οποίο υποδήλωνε την ιδιάζουσα αμοιβαία σχέση μεταξύ του Θεού και του περιούσιου λαού του. 
 Μη λησμονούμε το γεγονός, ότι οι ερμηνείες που δίνονται από μερικούς νεότερους ερμηνευτές χαρακτηρίζονταν αβέβαιες, οι δε ερμηνείες του ονόματος Ιεχωβά είναι τόσες πολλές όσοι και οι ερμηνευτές: Θέλετε μερικά παραδείγματα; Σημειώστε:
 Το όνομα Ιεχωβά ήταν τόσο ιερό για τους Ισραηλίτες ώστε οι παλαιότεροι απέφευγαν να το μεταχειρίζονται στην επικοινωνία τους με τους ξένους, επειδή πίστευαν ότι έτσι βάζουν το όνομα του Θεού σε βέβηλα στόματα. 
 Οι μεταγενέστεροι Ιουδαίοι, εξαιτίας υπερβολικής ευλάβειας, απέφευγαν να το προφέρουν· αντί γι’ αυτό χρησιμοποιούσαν τα Αδωνάι (Κύριος) και Ελωχίμ (Θεός).
 Οι Εβδομήκοντα, που γνώριζαν τα ελληνικά καλύτερα από όλους μας, το απέδιδαν συνήθως με το όνομα: «Κύριος». 
 Οι Μασορίτες, εξάλλου, έστιξαν αυτό με τα φωνήεντα του Αδωνάι και Ελωχίμ, απ’ όπου έχει επικρατήσει η μορφή ιεχωβάιεχωβεί. 
 Η ορθή όμως προφορά, που έχει επικρατήσει σήμερα στην επιστήμη, είναι Γιαχβέ. 
 Η προφορά αυτή στηρίζεται στην ετυμολογία του ονόματος αλλά και στις μαρτυρίες του Θεοδώρητου, ο οποίος βεβαιώνει ότι οι Σαμαρείτες πρόφεραν το όνομα Γιαχβέ.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ας διαβάσουμε καλύτερα τι λέει ακριβώς η Αγία Γραφή:
 «ΚΑΙ Μωυσής ην ποιμαίνων τα πρόβατα Ιοθόρ του γαμβρού αυτού του ιερέως Μαδιάμ και ήγαγε τα πρόβατα υπό την έρημον και ήλθεν εις το όρος Χωρήβ. Ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εν πυρί φλογός εκ του βάτου, και ορά ότι ο βάτος καίεται πυρί, ο δε βάτος ου κατεκαίετο (…)
 Και είπε Μωυσής προς τον Θεόν τις ειμι εγώ, ότι πορεύσομαι προς Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου, και ότι εξάξω τους υιούς Ισραήλ εκ γης Αιγύπτου; Είπε δε ο Θεός Μωυσής λέγων 
 Ότι έσομαι μετά σου , και τούτο σοι το σημείον, ότι εγώ σε εξαποστέλλω εν τω εξαγαγείν σε τον λαόν μου εξ Αιγύπτου και λατρεύσετε τω Θεώ εν τω όρει τούτω.» (Εξοδος Γ΄, 1-13) 
 Ερώτημα: Από πού έως πού, φίλοι αναγνώστες και φίλες αναγνώστριες, η φράση «και τούτο σοι το σημείον» ερμηνεύεται ως … τετραγράμματη γραφή και όλα εκείνα τα αστήρικτα και ανιστόρητα στοιχεία, από τους πάσης φύσεως θεωρητικολογούντες;
 Στο Θεό, που πιστεύουμε: Είναι δυνατόν μία φράση, που ομιλεί για ένα σημείο που δείχνει ο Θεός στον άνθρωπο να ερμηνεύεται –ντε και καλά- ως … τετραγράμματη γραφή YHWH, χωρίς αυτό να μνημονεύεται πουθενά; Κι αφού δεν υπήρχαν φωνήεντα, πώς μιλάμε για Γιαχβέ ή Ιεχωβά;
 Το είπε – λέει - ο Θεοδώρητος ο Κύρρου. 
 Μα, ο Θεοδώρητος ο Κύρρου ήταν αναντίρρητα ένας πολύ μεγάλος εκκλησιαστικός συγγραφέας, αλλά αιρετικός. Θέλετε το βιογραφικό του σημείωμα; Διαβάστε το:
 «Θεοδώρητος Κύρου (Αντιόχεια, Συρία 393; – Κύρος, Συρία 466;). Εκκλησιαστικός συγγραφέας. Έγινε επίσκοπος Κύρου Συρίας (423) παρά τη θέλησή του και διακρίθηκε για τους αγώνες του κατά της διδασκαλίας του Απολλινάριου. Ήταν φίλος του Νεστόριου, του οποίου την καταδίκη αρνήθηκε να υπογράψει στην Γ’ Οικουμενική Σύνοδο (Έφεσος 431), και ήρθε σε σύγκρουση με τον Κύριλλο της Αλεξάνδρειας. Έλαβε μέρος στην Δ’ Οικουμενική Σύνοδο που καταδίκασε τον Νεστόριο, αλλά η Ε’ Σύνοδος καταδίκασε τα έργα του ως αιρετικά (υπόθεση των Τριών Κεφαλαίων). Γόνιμος συγγραφέας, ερμήνευσε πολλά έργα (ψαλμούς, επιστολές του Παύλου κ.ά.) κυρίως με το σύστημα της αντιοχειανής σχολής, της οποίας ήταν ο κυριότερος εκπρόσωπος. Έγραψε επίσης αναίρεση των 12 αναθεματισμών του Κυρίλλου για τον Νεστόριο, για την ενανθρώπιση του Κυρίου, κατά αιρετικών, ιστορία (323-429) και αποτέλεσε σημαντική πηγή για την Εκκλησία Αντιόχειας.» (1)

«ΦΙΛΟΣ ΜΕΝ ΠΛΑΤΩΝ, ΦΙΛΤΑΤΗ ΔΕ Η ΑΛΗΘΕΙΑ»!..

Κυρίες και Κύριοι, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν το περίφημο εκείνο: «Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια».
 Κάθε λαός έχει δικαίωμα να ονομάζει τον Θεό του όπως αυτός νομίζει. Κανείς, όμως, δεν νομιμοποιείται να αυθαιρετεί και να προπαγανδίζει ασύστολα τις όποιες θεωρίες του μόνον και μόνον για να πλήξει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία ή τον ευρύτερο χριστιανισμό.
 Ο Θεός της Αγίας Γραφής (Παλαιάς και Καινής Διαθήκης) έχει ένα όνομα, που το λέει ο ίδιος, κι αυτό το όνομα είναι ελληνικό: «Κύριος»!.. (2)